Güle güle Serkan Bey

      En zor olan şey dostlarla vedalaşmak ve ayrılmak. İnsanlar bazen öyle dostluklar kurar ki, tıpkı kısa zaman tanıştığınız Askerlik arkadaşlarınızı, bir Hac arkadaşınızı sanki yıllardır beraber olmuş gibi ömür boyu unutamazsınız. Aynen bunun gibi bazen kısa zaman içerisinde olsa da tanışıp kadim dost olduğunuz ve can ciğer olmuş dostlarınız olur. Bunlarla da dostluk ömür boyu devam eder. İşte Belediye Başkan Yardımcısı sevgili dostum ve kardeşim Serkan GÜL ile 15 ay gibi bir zaman içinde menfaatsiz bir dostluğumuz oldu.

     Serkan Bey yeni bir görev için Ordu iline Şehircilik ve Çevre Müdürlüğü görevine başlamak için zorunlu olarak Belediye Başkan Yardımcılığından dün ayrılarak Orduya hareket etti.

     Serkan Gül kardeşimle Belediyedeki görevine başlamadan önce tanışma imkânı buldum. Daha sonra Belediye Başkanımız Sayın Haluk Şahin Yazgı arkadaşı olması nedeniyle kendilerini Üniversitedeki görevini bıraktırarak ilimize getirme başarısı gösterdi.

      Serkan beyi kim tanıdı ise ona Aksaray gömleği dar dediklerini bizzat duymuşumdur. Efendiliği, üretimi ve proje üretimi mükemmel bir kişilik. Kendisine giden hiçbir kimse kırılmadan, memnuniyetle ayrılmışlardır.

      Kendisi 15 ay gibi bir sürede İmar ve Fen işlerinden sorumlu Başkan yardımcılığı yaptı. Gerek çalışanları, gerekse kendisi ile işi olan herkes onu sevmiştir. Beyefendiliği, insanlarla iletişimi ve samimiyeti herkes tarafından sevilmesine sebep olmuştur.

      Tabi burada onu kısa zaman içinde olsa ilimize getiren ve çalışmalarından istifade edilmesini sağlayan Sayın Yazgıyı da unutmamak lazım. Bana göre böyle bir kişiliği ilimize getirme başarısı gösteren Yazgıya da teşekkür ediyorum.

      Serkan beyle gerek işyerinde, gerekse iş harici beraberliklerimiz olmuştur. Çok kısa zaman içinde ilimizi tanıyarak insanlarla dostluk kurmuştur. Ne zaman yanına gitsem mutlaka bir muhtarımız odasında mahallesinin problemlerini anlatırken görmüşümdür.

      Salı günü beni aradı ve akşam ayrılacağını söyleyerek görüşmek istediğini iletti. Bende kendilerini kırmayarak geç saatlerde ziyaret ederek vedalaştık. Tabi odası gelen giden personel ve vatandaşlarla doluydu.

      Gideceğini duyduğumda bir hafta önce yine kendisi ile sohbet ediyorduk. Neden gitme gereği duyduğunu sormadan edemedim. Mazereti bana çok yerinde ve haklı idi. Çocukları Orduda, onları getirme imkânı bulamadı, aileden kopuk bir şekilde yaşamak çocukların baba