GURBETÇİLER ARTIK SÖĞÜŞLENMEZLER

Üç beş sene öncesi idi ülkemizde İslami sermaye adı altında birçok holdingler kurulmuştu. Bunların en büyük kaynakları yurt dışında çalışan işçilerimiz idi. Bunun en güzel yönü de ağzı bol laf yapan ve birazda dini bilgisi olan insanlar bu işte aracı olarak kullanılıyor, bunlar şirketler adına yurt dışına gidiyor emektar işçilerimize bol kazançlı ortaklıklar teklif ederek valizler dolusu marklarla ülkeye dönüyorlardı. Ne oldu ise çok sürmeden iki üç sene içinde güme giden bu şirketler iflas bayrağını çekmişlerdi. Bende o dönem bir yazı yazmıştım,” sermayenin dinlisi dinsizi olmaz” diye.

       Ben o zaman bu yazıyı yazarken bir yakınımın simsiyah kesildiğini görünce kendisine sormuştum, o da bana yarım yamalak anlatmıştı. Meğerse bizim yakınımız sattığı işyerinin parasının yarısın yani 100 bin markı Yozgat merkezli bir şirkete yatırmış. Şirket iki sene bu ortaklarının ağzına kardan bol ballı nerede ise %50 varan kazanç dağıtmış.

      Kimisi de karı iyi diye elinde eteğinde ne varsa oraya biraz daha yatırmıştı. Sonra bir baktım birden şirket kapıya kilit vurarak bütün market ve imalathanelerini kapattı. Kimisini de başkalarına devrederek ortadan kayboldular. Tabi binlerce ortak telaşlandı ve neye imza attıklarını bilmedikleri için paralarını kurtarabilecekmiydi onun peşine düştüler.

       Benim yakınımda bunlardan birisi idi, tabi bu açık olanlardan birisi. Birde onur ve gururundan dolayı söyleyemeyenler vardı, onlarda kan ağladılar ama çıkıp ortaya hak arayamadılar. Ben bu yakınıma sordum, “ ne akla bu kadar parayı kar zarar ortaklığına verdin, sana bu kadar para vereceklerine nasıl inandın yazık değimli şu parana” diye çıkışmıştım.

       Onunda bana canı sıkılmış olacak ki zorundan, “ sana ne yediyse paramı bir Müslüman yedi” dedi. Bende bu laf üzerine yukarıdaki başlıklı yazımı yazmıştım, hatta o yazımı son kitabıma da koydum.

        Arkadaşlar sermayenin, yani paranın dini imanı olmaz. Para insanı bozan üş şeyden birisidir, bu işi biliyorsan kazanırsın. Müslüman daha iyi yapar diye bir durum yok. İşi bilme, ticaretten anlama, ben müslümanım hak yemem diye öne çık Allah de, Peygamber de insanları kandır paraları topla. Onlara işi bilmediğin halde çok kar vaat et, sonrada alavere dalavere ile tamamen parasını aldığın insanların elini kolu bağlayacak birde sözleşme yap. Sonrada iflas ettim paranız buharlaştı hakkınızı helal edin.

       Bunun neresi din, neresi hak hukuk, tamamen cehennemin zümerası değil mi? Allah dedin, cennet dedin, cehennem diye insanları kandırdın, işte senin yerin belki de Allah-ı inkâr edenden de kötü bir şekilde yerin cehennemin zümerası olacak.

      Bir aydır yine bir yakınımın Konya ve Yozgat menşeli şirketlere ortaklığı nedeni ile benden rica etti ilgilenmemi. Bende inanın kendi işim gibi ilgilenip arabama atlayıp üş beş defa bu şirketlerin kapısını aşındırdım. Aşındırdım aşındırmaya da net bir cevap alamıyorum, ortaklığa ödediğimiz paramızın durumu nedir diye net bir cevap alamayınca ortaklık senetlerini isteyerek Cuma günü yine Konya ya giderek ortaklık senetlerini götürüp tanıdıklarımın vesilesi ile bir sonuca vardım.

      İnanın yaptığım masrafımı acısam, kalan sermaye miktarına mı yansam. Adam Allahtan da mı korkmaz be kardeşim, yeni yönetim oluşmuş sermaye küçültmesine gidilmiş, yani sermaye 100’den  % 20’ye düşürülmüş. Yatırdığınız 100 bin lira olmuş 20 bin lira, buyurun buradan yakın.

       Benim gibi birçok kişi çeşitli illerden gelmiş, durumu öğrenmek istiyorlar, netice vermiyorlar. Nedeni ise ortakları Borsaya girmeye zorluyorlar, mecburen gireceksin, girmezsen bir kuruşun kalmıyor. Bunun içinde ortaklık senedini teslim edeceksin, verilen forumları doldurup borsaya girdiğini imzalayacaksın, borsaya giriş işlemi tamamlanınca ne kadar paran olduğunu öğreneceksin. Çorumdan gelen yaşlı gurbetçi bundan 13 yıl önce 200 bin mark yatırmış. İşlemleri tamamlanınca parasının TL. İle 40 bin lira kaldığını öğrenince dizleri kırıldı oraya yığıldı.

       O zavallı yığılmasında kim yığılsın, adam Allahtan korkar, umarım bunlar artık Müslüman kardeşlerimize bir örnek teşkil ederde, bundan sonra dolandırılmazlar. Çok kar için yatırdılar diye suçlasak da, işçilerimizin bu paraları alın teridir ne düşünce ile yatırırlarsa yatırsınlar onlar kanmış olabilirler ama kandıranlar huzuru mahşerde yatamazlar. Ben şunu demek istiyorum, sermayenin dini imanı olmaz, bu işi kim biliyorsa o yapar. Umarım bu iflaslar hemşerilerimize ders olur. Gurbetçilerimizde kolayca söğüşlenmezler.